het gras is groener aan de overkant...

Wanakam!!

Eerst en vooral een leuke mededeling: Ik ben niet langer bagageloos!!! Jullie kunnen jullie echt niet inbeelden hoeveel deugd al die kleine spulletjes doen!!! Dat is pas luxe!

Onze stage is sinds maandag officieel begonnen. Ik voel ik mij hier echt goed. Elke dag voel ik mij een beetje meer een vast deeltje van de familie hier. Het doet zo deugd om de dag hier te beginnen zonder de stress om een trein te halen… We staan elke dag op rond 8u en zitten rond 8u30 aan de ontbijttafel. Om 09u45 krijgen we les van Samy oa. over het kastensysteem en de NGO-wereld. De duur van de les hangt af van zijn persoonlijke planning. In de namiddag lezen we samen de boeken die reeds werden geschreven over AREDS en SWATE. Op die manier krijgen we langzaamaan inzicht in de geschiedenis en de werking van de organisaties, wat noodzakelijk is om actief aan de slag te gaan.

De lectuur is super interessant! De strijd die AREDS en SWATE reeds hebben geleverd is echt bewonderenswaardig. Deze middag waren we het een beetje moe van steeds binnen te zitten lezen. We vroegen aan Samy of het OK zou zijn om even in het dorp te wandelen. Het is hier niet zo evident om als blanke zomaar overal rond te lopen. De mensen zijn hier erg arm en zouden ons misschien beginnen aanklampen. Maar hoe dan ook zullen we hiermee moeten leren omgaan als we hier 5 maand zullen vertoeven. Het dorpje is echt back to basic. Er zijn geen echte winkeltjes. Enkel de basisdingen kan je hier in het dorp krijgen, voor wc-papier moet je naar de stad… de linkerhand is hier dus effectief van een belangrijk nut.. Arigo, die instaat voor de documentatie binnen AREDS, was akkoord om onze gids te zijn. We wandelden over de zandwegeltjes die tussen de prachtig groene rijstvelden en rijen palmbomen door kronkelen. Ik zei tegen Arigo dat de uitdrukking ‘het gras is altijd groener aan de overkant’ letterlijk van toepassing is op India tov België. Waarop hij zei: ‘ik zal zo meteen een verhaal vertellen over hoe groen het hier vroeger was’. Voor ons was dit uitzicht en deze natuur ongelooflijk puur en groen. Maar eens we een ander weggetje overstaken kwamen we in een gans andere omgeving terecht. Een omgeving die slechts een schaduw is van zijn vroegere rijkdom. Hier zijn de illegale zandmijningen bezig. Renganathapuram ligt vlakbij de twee grootste rivieren van Tamil Nadu die elkaar hier ontmoeten. Al de velden die aan de rivier grenzen zijn volledig uitgegraven. Volgens de Indische wet mag er tot 3 voet diep gegraven worden en dit enkel door een menselijke handeling. In plaats daarvan wordt er hier maar liefst tot 20 voet diep gegraven en enkel door het gebruik van tractoren en grote trucks. De rivier lag vroeger op 5 voet onder de begane grond, nu is dat reeds 20 voet. Het is echt vreselijk om deze natuurlijke plundering te aanschouwen. Men graaft dag en nacht en dit al meer dan 20 jaar. AREDS vecht ook al gedurende 20 jaar om deze werken tegen te gaan. Maar de overheid doet absoluut niets, omdat zij zelf ook geld in het laadje krijgen door deze wandaden. Het is zo corrupt als iets. AREDS heeft al verschillende protestacties ondernomen, zoals het blokkeren van de weg. Na deze actie werden verschillende protestanten, waaronder ook Christy, meerdere dagen in de gevangenis opgesloten. Er loopt al 20 jaar een proces, dat AREDS heeft opgestart, tegen de ontmijningen. 1 van de rechtstreekse gevolgen daarvan was een brandstichting in de gebouwen van AREDS. Die aanslag werd gedaan door de ontmijningsbedrijven onder invloed van overheidsofficiëlen… Het is zo schrijnend om al die verhalen te horen… Zelfs de druk die vanuit internationale wegen zoals de VN wordt uitgeoefend, heeft geen enkel effect op de Indische overheid. Nadien bewandelden we een weg die de ongeschonden rijstvelden scheidt van het ontmijningsgebied.. echt de scheiding tussen goed en slecht, een ongelooflijk schokerende ‘voor en na’. Vlakbij de rivier staat er een boerderij van AREDS die uiteraard ook getroffen is door de werken.

Arigo nam ons mee naar de tuin van de boerderij. AREDS heeft uit pure noodzaak alle palmbomen uit hun tuin moeten omhakken om het hout te verkopen nu ze nog konden. De boerderij zal door de werken al zijn natuurlijke bronnen verliezen. Ik kreeg tranen in mijn ogen als ik in die tuin stond met al die afgehakte bomen rondom mij… Als ik er al zo emotioneel door wordt, wat moet het dan wel voor die mensen zijn?

En toch blijven ze ergens de moed vandaan halen om vooruit te denken en positief te blijven… Ongelooflijk!



Sorry dat ik hier even over door ging maar het moest mij van het hart.

Ondertussen hebben we ook Indische fietsen bemachtigt voor slechts 50 euro! Het is echt een mooi en sterk stalen ros 

Volgende week dinsdag is het Republic Day en gaan we vieren op de Playway School van AREDS. De dag nadien vertrekken we voor 2 dagen naar een afgelegen dopr. We gaan elk apart 2 dagen en 2 nachten bij een medewerker van AREDS wonen... Om echt het dorpsleven en ritme te leren kennen... Die mensen kennen slechts enkele woorden Engels en wonen nog primitiever dan Samy en Christy.. Het belooft dus zeker en vast een ervaring te worden! Ik kijk ernaar uit en ga rustig mee met de flow...

Meer nieuws volgt binnenkort! Internet is hier supertraag en de verbinding durft soms eens wegvallen vandaar dat skype van hieruit geen optie is.

Zo lieve mensen, ik hoop dat alles ok is met jullie daar in ’t belgenlandje?? Tot de volgende!!
Hieronder nog enkele Wistjedatjes:

Wist je dat...
- Indiërs geen goede luisteraars zijn. Ze onderbreken je vaak midden in een zin of vullen je zin aan met hun idee van wat je zou gaan zeggen.

- naast cricket, ook rochelen hun nationale sport is.
- ondanks het feit dat ze met veel religies ‘harmonieus’ samenleven, interreligieuze huwelijken toch nog veel nare reacties uitlokken. (schoonfamilie die dreigt het kind van een koppel te doden omdat hun Hindoeïstische zoon zich heeft bekeerd tot het christendom zoals zijn vrouw)
- wij ondertussen bijna altijd met onze handen eten.
- wij de keukenploeg zonder woorden zover hebben gekregen om elke ochtend toast met konfituur als ontbijt te krijgen.

- ons favoriete deel van de maaltijd bestaat uit zelfgemaakte yoghurt (in ons geval met suiker).
- wij tijdens het eten zorgen dat we een zakdoek bij de hand hebben omdat onze neus zo opengaat van het pikante eten.
- ons haar bijna permanent vet is door de hitte en het zweet.
- het de traditie is om te zingen en jammeren door een micro wanneer er iemand gestorven is, zelfs wanneer dit om half 3 ’s nachts is.
- we ’s nachts niet in de tuin mogen omdat er giftige slangen rondsluipen.
- de kerk hier fluorescerend kitsch is en dat de mis door een micro wordt geroepen, dat roepen mag je écht letterlijk nemen.

- wij er al in geslaagd zijn om een douchekraan naar de knoppen te helpen.
- ze in het Indisch verkeer evenveel toeteren als gas geven.
- ik nooit meer met air india wil vliegen, maar dat dat lastig is aangezien mijn retourticket reeds geboekt is.
- we nog geen ruzie hebben gemaakt en elkaar nog altijd niet beu zijn.
- wij hier slikken in plaats van kauwen.
- wij absoluut te vinden zijn voor postpakketjes gevuld met: goedeles, humo’s, chocolade, snoepen, snelle internetverbindingen, wc-papier, pasta 4 kazen (ira), appelmoes met frietjes (febe), vogel zonder kop met de frietjes en appelmoes die febe al besteld had (jo), …


- we al de beginselen van het Tamil-schrift kennen.

- kleine kindjes hun haar wordt afgeschoren zodat het achteraf beter zou teruggroeien.

- wij dat concept wel kunnen vatten maar het toch vreemd vinden om een meisje van 1.5 jaar kaal te zien rondlopen

- we onze eerste Indische outfits hebben besteld.
- junglespeed hier vast en zeker populair gaat worden.


PS: Happy Birthday to NESS!!!

Happy Birthday to ANNEKE!!!

Veel plezier dames en vooral goed genieten!!!