Nepal: deel 1, een dagboekverslag

Namaste!

April was een woeste maand. Ik denk dat een mens niet in staat is om zoveel nieuwe indrukken in zich op te nemen op zo een korte tijd. De voorbije maand ben ik vooral in mijn hoofd gekropen. Ik heb hier zoveel tijd om na te denken, soms teveel tijd. Het voelt aan alsof ik de bergen, die ik hier elke dag vanop het dak zie, ’s nachts in mijn hoofd probeer te beklimmen. En die klim gaat niet zonder slag of stoot. Maar elke dag tilt deze moeilijke ervaring mij toch ook op om een beetje hoger te geraken. Ik neem jullie even mee doorheen mijn dagboekfragmenten van een Nepalese maand:

06-04 ‘We zijn aangekomen bij Tillotam in Nepal. Ik voel me zo miezerig klein en mis mijn thuis in Renganathapuram en België. Een dubbel pakketje heimwee maakt van een forse madam al gauw een triestig hummeltje.’

07-04 ‘Veel traantjes bij ons alledrie. Amai het is écht wennen aan deze nieuwe omgeving. Tillotam en Debaki spreken gebrekkig engels wat vaak voor misverstanden zorgt. Onbegrip slaat gauw een kloof. Hun engelse uitspraak is erbarmelijk maar soms ook apetijtelijk grappig. Zo veranderen ze de letters v en f in een b. Een vriend is dus een ‘briend’, een familie een ‘pamily’ en een dorp een ‘billage’.’

08-04 ‘Voor het 1st in 2 maanden kan ik met mijn haren los slapen zonder mij kapot te zweten. Het gevoel koud te hebben doet deugd na die ongelooflijke hitte in India (die ik heimelijk ook wel een beetje mis).

12-04 ‘Deze morgen om 05u30 opgestaan om naar de school in Rulpa te stappen. Stikkapot en met een overvol hoofd ben ik onze begeleider gevolgd doorheen een 3-uur durende stap-en klimtocht over de bergen. Ondanks de vermoeidheid was de tocht een fantastische ervaring! Ongelooflijke uitzichten waarin ik het gevoel had een liliputter te zijn...’

16-04 ‘Net terug ‘thuis’, al voelt deze plek nog niet zo, na een helse 13-uren durende busrit. Gisteren hebben we de geboorteplaats van Boeddha bezocht in Lumbini. Een supermooie en serene plek maar ik voelde me te moe en uitgeblust om er ten volle van te genieten.’

19-04 ‘Na een heerlijk telefoontje met mamie en papie voel ik me gevuld met liefde en gemis... IK-MIS-BELGIE-DAG; mocht ik een vlinder zijn met oneindig grote vleugels en de mogelijkheid om, al was het maar voor even, over te vliegen naar mijn thuis dan zou ik...
In de zetel kruipen bij mijn liefje en écht thuiskomen, trampoline springen en ravotten met mijn fantastische zus, op een krukje in de keuken van mijn papa zitten en kijken, ruiken en proeven hoe lekker hij kookt, een theetje drinken met mamie en papie en hun allebei een stevige knuffel geven, door Hansbeke huppelen en binnenspringen bij vrienden, op een Gents terrasje vers geperst pompelmoessap drinken met mijn vrienden, gezelschapsspelletjes spelen en wafels eten met slagroom,... Ik mis vertrouwdheid, mensen die mij kennen... Ik mis de stomme alledaagse dingen die ik in België zelfs niet opmerk maar waar ik van hieruit zo neig kan verlangen... We zijn zo’n lucky bastards met dat minilandje waar we echt onszelf kunnen zijn los van enige preutsheid. Waar we niet meer moeten vechten voor onze basisrechten maar waar de maatschappij aan zo een razend snel tempo vooruit gaat dat we soms simpelweg geen ruimte vinden in ons hoofd om te volgen... ’

21-04 “Life is a highway and I’m gonna ride it, and every day is a winding road. My rollercoaster has got the biggest ups and downs but as long as it keeps going on it’s unbelievable!”
‘Kimya Dawson probeert mij in slaap te zingen... ik voel me hier zo WAKKER ’s avonds... een hoofd vol eindeloze gedachten die me van het ene punt naar het andere brengen. Kronkels en verhalen die vastgeroest zitten in mijn grijs labyrint. Het is zalig om in die nachtelijke stilte te verdwijnen. Slapen lijkt een nutteloze bezigheid omdat de nacht klare momenten van reflectie met zich mee brengt.’

22-04 ‘In het leven fungeren andere mensen als spiegels voor onszelf om beetje bij beetje te ontdekken wie we echt zijn. Ik heb het moeilijk met confrontaties op alle gebied, met mezelf of met anderen. In België maak ik er een kunst van om ervan weg te lopen. Hier ben ik zo hard op mezelf en mijn compagnons aangewezen dat er geen ontsnapping mogelijk is. Deze trip leert me eerlijk te zijn met mezelf. Het voelt bevrijdend aan om gewoon te zijn wie ik ben. Ik ben een romantische denker, over grote dingen en kleine onbenulligheden. Urenlang kan ik ploeteren in mijn kop. Ik leef voor sfeer. Fantasiewerelden met magische kleuren en onweerstaanbare personages. Hmm. Ik brabbel. Doe mijn lichtje uit en laat Norah Jones mij de nacht inleiden. Vannacht een mooie en zoete droom, denk ik.
Ik hoop dat morgen een nieuwe dag brengt met frisse gedachten! Dat de dag even schoon en puur gekleurd mag zijn als ‘Blueberry nights’. ‘

24-04 ‘Vandaag een boeddhistische tempel bezocht niet ver van ons huisje in Kathmandu. Duizenden gebedsvlagjes die zachtjes meewaaien met de avondbries, het geluid van tikkende gebedswieletjes, monniken die in groepjes in volledige stilte doorheen de tempelomgeving schrijden,... Echt mooi! Daarna met het minibusje naar Thamel waar we, op zoek naar een restaurantje, onze klasgenoot Stijn tegen het lijf liepen. Surrealistisch maar zeer leuk om elkaar zomaar tegen te komen in Kathmandu .’

25-04 ‘Vandaag werd Febe opgenomen in het ziekenhuis met een maag-en darmontsteking en een parasiet. Nepalese ziekenhuizen... kleine kamers met teveel zieken, borende werkmannen in de kamer waar je wordt onderzocht, geen enkele douchefaciliteit,geen keuken,... We brachten Febe gebakken patatjes met appelmoes als avondeten en die Belgische touch deed ons alledrie goed op een dag als deze.’

27-04 ‘Er is politieke onrust in Nepal omdat de Maoïstische partij de regering wil laten vallen. Voor zover ik het juist heb begrepen moet de regering namelijk binnen de 42 dagen een nieuwe grondwet opstellen en goedkeuren. De Maoïsten steunen de regering niet bij het opstellen van de grondwet omdat ze willen dat de 1ste minister aftreedt. Vanaf 1 mei zullen er overal in Kathmandu stakingen en demonstraties doorgaan. Het hele land zal op zijn gat liggen. Geen vervoer, geen winkels, noppes. Geen mens die weet hoe lang deze stakingsperiode zal duren. Het is alsof gans Nepal besmet is geraakt met onze mentale impasse.’

28-04 ‘Net vernomen dat ook in België de regering is gevallen. Het voelt belachelijk om over Brussel Halle Vilvoorde na te denken vanuit een land dat na 11 jaar hevige conflictperiode op het punt staat een (hopelijk positieve) doorbraak te bekomen.’

29-04 ‘Vandaag hebben we een quiz opgesteld over België omdat er morgen 20 kinderen van de plaatselijke child club naar hier komen. Door de stakingen zijn ook alle scholen gesloten. Deze kinderen vinden het vreselijk dat zij slachtoffer zijn van de wantoestanden in de regering. Ze willen niet gewoon thuis zitten en niets doen. Daarom willen ze 2 dagen naar hier komen om samen met ons ervaringen te delen en bij te leren over de cultuurverschillen tussen Nepal en België. Het is ongelooflijk om deze kinderen krachtig te horen spreken over hun wil om te leren.’

01-05 ‘Mei is van start gegaan met de geplande betogingen overal in de stad. Heel het land is in staking. Ook bij AREDS was er voor De Dag van de Arbeid een optocht gepland door de beweging van de Unorganised Labourers. Zowel in India als in Nepal is er zoveel verenigde energie en strijdkracht aanwezig. Als je het vergelijkt met onze Dag van de Arbeid in België... Hier vechten ze niet alleen voor hun land maar ook voor de basisrechten die een mens nodig heeft om een waardig leven te kunnen leiden. Zowel in India als in Nepal is het vreselijk gesteld met de werkgelegenheid. In India ging diegene die het meeste geld onder tafel kon schuiven met de job aan de haal. In Nepal maak je pas kans op een job als je connecties hebt bij 1 van de regerende politieke partijen. Wie neutraal is loopt verloren.
Vandaag hebben we de ganse dag gespeeld met de kinderen van de Child Club. De België quiz viel in de smaak! De kinderen spreken vloeiend engels en zijn erg bedachtzaam. Het was zalig om eindelijk spelletjes te kunnen uitleggen zonder een vertaler. We maakten een muzikaal pakket met allerlei opdrachten en speelden daarnaast nog enkele andere spelletjes. De kinderen waren zeer enthousiast. We leerden het Nepalese volkslied zingen, wat trouwens echt een prachtig lied is. Beschamend om op te merken dat geen van ons drie het Belgische volkslied volledig kan zingen. Hier zit die cultuur zo anders in elkaar. Zowel hier als in India zingen de kinderen elke dag opnieuw het volkslied met een enorme fierheid over hun land. Ze slaan je om de oren met vragen over je nationaal dier, je nationale bloem, je nationaal gerecht? Waar is ons pattriotisme naartoe denk ik dan? Want hoe je het ook draait of keert, dit onstuimig geloof in de schoonheid van hun land is volgens mij toch een zeer mooi en sterk begin van hun dag.’

Om af te sluiten nog even de tekst van mijn favoriete lied van Raymond dat een goede illustratie is van het 1ste deel van mijn Nepalervaring:

“In mijn hoofd is alles heel eenvoudig, in mijn hoofd valt alles op zijn plaats.
Geen verderf, geen loeiende reclame. Welkom welkom in mijn hoofd.
Er is plaats voor eender welke richting. Er is tijd voor eender welke stroof.
Er is rust om alles t’overschouwen. ’T Is prettig toeven in mijn hoofd.
Overdag is er de verwarring, overdag loopt het spoor vlug dood.
Overdag wringt men zich in bochten.
Er is water voor wie echt wil drinken. Er is werk dat werd ons toch beloofd.
Er zijn slogans voor wie ze wil geloven maar de kern zit in mijn hoofd.
In mijn hoofd zijn geen misverstanden, in mijn hoofd blijft alles ongedeerd.
In balans onuitgesproken.
Naar het schijnt verdwijnen je gedachten tot het licht volledig is gedoofd.
Maar zolang ik daar iets kan ontwaren blijf ik dwalen in mijn hoofd.”


Ps: er volgt gauw een nieuwe blog over onze laatste himalaya-avonturen 