Waar het hart van vol is loopt de mond van over

Dag allemaal!




Hier ben ik alweer met meer weer :-) Deze blog volgt sneller dan verwacht maar ik beloof het iets korter te houden dan de vorige keer :-)


Waar het hart van vol is loopt de mond van over


De voorbije drie dagen hebben we meegedaan met de training van het culturele team van AREDS. Dit ging door op het terrein van ACTS omdat het voor ons te ver is om naar hun trainingcenter te fietsen. We stonden elke ochtend op om rond 10u met de fiets naar ACTS te rijden... een rit van ongeveer 15 minuten. Tegen dat we daar toekwamen waren we al veranderd in drie puffende en vooral zwetende tomaatjes! En dan moest het allemaal nog beginnen :-D Het cultureel team bestaat uit 8 personen met 2 trainers. Muktul en Senthil (de trainers) staan in voor de organisatie en coördinatie van dit team, de TTSM (de studentenbeweging) en ACTS. Wat mij betreft écht een job om jaloers op te zijn want dit is duidelijk mijn ding! Tijdens de drie dagen training kwam het er voor ons op neer om zo goed mogelijk de dansen te leren, en voor hen om ons zo goed mogelijk te trainen. We leerden drie verschillende disciplines:


1. Parajatam of dans gecombineerd met drummen


2. Walajatam of dans gecombineerd met vlagjes (zoals cheerleaders)


3. Kumijatam of dans gecombineerd met handgeklap


Het was echt niet te onderschatten qua moeilijkheid. Ik ben al geen krak in lichaamscoördinatie en zeker niet als het erop aan komt twee verschillende dingen te doen met mijn handen en mijn voeten. Ik had het meeste schrik voor de drums en terecht! We leerden vier ritmes en elk ritme heeft van 1 tot 3 verschillende danspasjes. De eerste dag gingen we elk afzonderlijk met 1 leraar in een hoek van de tuin staan om op de drum te leren spelen. Het lukte me echt niet en ik vond het bij momenten echt frustrerend. De tweede dag lukte het mij echter verbazend goed, ik begon er echt van te genieten! Liefje, je gaat nooit geloven hoe goed ik erin ben geworden!! Drummen (in de maat! :-D) en dansen tegelijkertijd! Gelukkig heb ik bewijsmateriaal op de camera! ;-)


We hebben ook elk zo’n drum besteld, hij kost ongeveer 13 € dus dat is bitter weinig voor zo’n pretmachine :-)

Het dansen met de vlagjes was mijn favoriete deel! Het was in het begin ook wel zoeken omdat het verschillende bewegingen zijn met onze benen en ondertussen linker hand hier en rechter hand daar... fin je kan het je wel inbeelden! Als echte indische cheerleaders huppelden we van het ene been op het ander! Superleuk!

Het klapdansen was ook zeer tof maar o zo vermoeiend! Amai mijne frak!

De mensen van het cultureel team zijn superleuk! Het is intussen een hechte vriendengroep lijkt mij, met zowel mannen en vrouwen die ook eens samen kunnen ravotten... zonder dat er raar naar wordt gekeken! Door drie dagen zo nauw samen te werken heb ik het gevoel dat ik nieuwe vrienden heb gemaakt... iets wat in India niet zo evident is vind ik. Door de taalbarriëre en de enorme preutsheid is het zwaar om écht te communiceren met mensen. De meisjes waren allemaal ongeveer onze leeftijd (21 tot 23 jaar). Met het enige verschil dat de zwaarste 55 kilo woog (sommigen 35 of 38 kilo!!!) en dat 1 van onze leeftijdsgenoten al drie kinderen heeft waarvan er 1tje al 6 jaar is. Tussen het dansen door moesten we van Muktul en Senthil voldoende rusten, wat absoluut nodig was! We legden ons neer op de koude vloer in een poging om af te koelen... ons hart bonste tot in ons hoofd en we lieten een enorme zweetvlek achter... Continu dansen van 10u30 tot 15u30 bij een temperatuur van 35°, ik zou het jullie wel eens willen zien doen ;-) Die Indiërs zweten dus NIET hé! Zeer frustrerend als je zelf een huppelende zweetwaterval bent!
Ik vond het een supertoffe ervaring! Aan het einde van de laatste dag moesten we zelf een performance geven met hen als publiek... We waren alledrie een beetje nerveus omdat we het nog niet allemaal goed onder de knie hadden. Nu dansten ze niet mee dus moesten we zelf het ritme en het tempo bepalen wat niet gemakkelijk is als je nog aan het leren bent. We maakten veel fouten maar deden hoe dan ook ons best en dat werd geapprecieerd door onze ‘leerkrachten’.


Dit weekend staat er weer een ACTS-training op het programma met zo’n 50-tal jongeren. Ik kijk er al naar uit!

Groetjes!